Tijd voor een blog… Roma, baby!

Het is weer een paar weken geleden, dus hoog tijd voor een nieuw verslag.

Stage

Op stagegebied is er niet veel veranderd. We hebben nog steeds in totaal één artikel geschreven! En dus ook één interview gedaan. Na dat interview hebben we niets meer van Paola of Giovanni gehoord. Tot vrijdag. Giovanni is toen langs geweest op ons appartement om eens te horen. We zeiden dat we zonder interviews gedaan te hebben geen teksten konden maken en dus stelde hij voor om zaterdag en/of maandag met ons te rijden om interviews te gaan doen. Hij ging nog bellen om het juiste uur af te spreken… maar natuurlijk heeft hij nooit gebeld.
Morgen komt Annet aan en krijgen we waarschijnlijk een vervangopdracht, want zo kan het natuurlijk niet verder. We hebben echt amper iets geschreven. Waarschijnlijk moeten we dan een portret maken over de omgeving hier, en een soort van ‘een leven zoals het is: erasmusstudent’. Hopelijk kunnen we dan wel beginnen werken.

Les

De lessen zitten er zowaar op! Totaal onverwacht zei onze leerkracht dinsdag dat we de laatste twee dagen vragen mochten stellen en voor de rest een soort samenvatting zou worden; “Twee laatste dagen???” was onze reactie. Na het na de les toch maar even gecheckt te hebben met een medestudent bleek inderdaad dat dit de laatste week les was. En wij maar denken dat we tot 19 april les hadden. We hebben wel nog geen boek van de cursus. We zijn er niet eens zeker van dat er een boek is… wat niet zo handig is voor het exaam. Mijn notities zijn volgens mij verre van volledig. Ik schrijf op wat ik begrijp, maar of het dan effectief ook klopt is iets anders :-/. Maar we doen ons best uiteraard.
Vorige week hadden we ook plots een moment van “What the hell”. Opeens lopen er vier studentes naar voor in de aula en geven ze een presentatie over een Aziatische film. We dachten dat iedereen dat moest doen, en dat wij dus ook nog aan de beurt zouden komen… terwijl we helemaal van niets wisten. We hebben nog altijd geen idee wat de bedoeling was, maar verder heeft er niemand een presentatie gedaan, dus ja.
Meneer Gozzini… diegene die ons moet evalueren hebben we ook nog altijd niet te pakken gekregen. Die mens is er nooit, dus hadden we zijn telefoonnummer gekregen. Ik heb daar dan naar gebeld, bleek dat telefoonnummer helemaal niet juist te zijn: om te beginnen stond er een cijfer te veel in het nummer. Nog wat combinaties geprobeerd, maar niets. Telkens een onbestaand nummer.

Bezoek

Vorige week zijn Ann haar mama en vrienden van haar mama op bezoek gekomen. Veel hebben we die mensen niet gezien omdat ze een hotel hadden ergens dichter bij Siena (Ann uiteraard wel, hoor) maar het was toch fijn om zo eens een frisse wind te hebben. Ze hadden ook magazines bij (Drie humo’s, die nu bij de Koen liggen….gelukkig had ik ze al uit :-P), een deftig strijkijzer, koeken en snoepjes en last but not least: De friends-dvd-box. Dat is echt wel ons ding hier: Friends kijken. Zeker nu het weer hier momenteel iets minder is. Soit, die mensen zijn zaterdagmorgen weer veilig naar huis teruggekeerd.
Vrijdagavond is ook de papa van Cristina hier aangekomen. Hij heeft Cristina en mij uiteten genomen naar een restaurantje in Guazzino… of zeg maar restaurant! Aperitief van het huis, ons eten chique afgewerkt (Eerst iets met ricotta, dan een schotel met plaatselijke vleesproducten en dan had ik tagliata…ben cotto, maar het zag toch nog rood hoor. Het dessert was een soort tiramisu.), de wijn met zo’n wagentje aan onze tafel gebracht waar vervolgens elk glas eerst werd ‘uitgewassen’ met wijn.
De dag erna is Cristina met haar papa naar San Giamigliano geweest en zijn we s’ avonds naar Torrita di Siena gegaan waar we in een pizzeria gaan eten zijn, met Ann bij deze keer. Daar kwamen we de studenten tegen die een paar jaar geleden hier stage hebben gedaan. Ze hadden ons in de loop van de dag al opgebeld om zondag naar Torrita te gaan voor de ezeltjespalio. Bij toeval zaten ze ook in die pizzeria te eten. We zijn dan nog even gaan kijken in het dorp zelf want er was die avond ook al een show van de verschillende vlaggenwaaiers (foto’s op http://evita-13.fotopages.com).
Dus: zondag zouden de vijf Belgen ons om 11 uur komen halen voor de palio, maar we kregen ’s morgens al telefoon dat de palio afgelast was door de regen. Normaal gezien gaat hij deze zondag door. Wel dom voor die mensen, want zij waren speciaal voor de palio nog eens naar hier gekomen. We zijn ’s avonds nog wel met hun iets gaan drinken en gaan eten. Dat was wel fijn!
Zondag komen Valerie en Liesbet aan! Helaas moeten ze woensdag wel al terug weg. Zaterdag komen onze pa en onze kenny, en de nog steeds twee onbekende gasten :-/. Voor een week. Er komen in diezelfde periode ook nog twee vrienden van Ann en een beetje daarna komt Ann haar broer ook nog voor een week. Aan aandacht geen gebrek dus.

Siena-vrienden

Onze woensdagavondjes gaan nog steeds door. Van vorige week kan ik, ik geef het eerlijk toe, niet veel niet meer herinneren. Gelukkig was Ann bij haar familie en zijn er dus geen foto’s getrokken ;-). Het gevolg van die avond was dat ik het gisteren wel rustig heb gehouden. We zijn eerst bij Johannes thuis naar Italië-Schotland gaan kijken, dan naar een verjaardagsfeestje van Sally (Australisch meisje) en dan uiteraard naar Barrone Rosso. Waar we een ode hebben gebracht aan de Graham, omdat hij er gisteren niet bij kon zijn: Rambolinten rond ons hoofd.
We hebben terug een paar nieuwe mensen leren kennen, zo via via. Waaronder een Belg: Bernard. Ook nog wat Spanjaarden, een Portugese, een Fransman en een paar Engelsen.
De volgende twee weken gaat het wel rustiger zijn in Barrone Rosso want er gaan echt veel mensen naar huis, op vakantie. Ze willen blijkbaar Pasen thuis vieren. Liesbet gaat ook voor 10 dagen naar België, en als ze terug komt brengt ze Leonidas chocolade mee. Dat is hier de eeuwige discussie eh: is Belgische chocolade beter dan Zwisterse?

Uitstappen

Onze Firenze-trip is nog altijd niet doorgegaan, maar dinsdag ga ik sowieso met Liesbet en Valerie mee. Ik heb ook al naar het uffizi-museum gebeld om te reserveren… anders geraak je daar niet binnen. Dus dat gaan we daar dan al zeker zien.
En morgen gaan we naar… ROMA!!! Wel maar voor één dagje, dus we gaan nooit alles kunnen zien. Maar ik heb van Liesbet een boek over heel Rome. Daar ga ik straks al eens in bekijken wat we allemaal zeker moeten doen… een plannetje maken. Ik wil zeker het Colloseum zien, de trevifontein en de Spaanse trappen. De rest moet ik dus nog bekijken. Onze bus vertrekt hier in Bettolle om 6u55, zodat we tegen 9 uur in Rome aankomen, en de bus terug is om 21u30. Het kost dus 35 euro heen en terug, en je moest op voorhand gaan resereven… het is dus al betaald, dus don’t worry: deze uitstap gaat zeker door .
Het zal een lange vermoeiende dag worden, maar ik ben er zeker van dat het de moeite waard zal zijn!